Argentinië
Brazilië
Canada
Colombia
Mexico
Verenigde Staten
Israël
Zuid-Afrika
Oostenrijk
België
Denemarken
Duitsland
Spanje
Frankrijk
Griekenland
Ierland
Italië
Luxemburg
Nederland
Noorwegen
Polen
Zwitserland
Finland
Zweden
Verenigd Koninkrijk
Australië
China
Hongkong SAR
India
Japan
Maleisië
Nieuw-Zeeland
Filipijnen
Zuid-Korea
Thailand
Hoe kun je positief blijven terwijl je herstelt van een hardloopblessure
Een blessure hoeft je niet helemaal uit te schakelen. Het kan je zelfs een kans bieden om jezelf als sporter te verbeteren. Positief blijven tijdens een hardloopblessure is echter veel gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar jij bent een hardloper. Je bent weerbaar, vastberaden en veerkrachtig. Hoe kun je het beste positief blijven, ook als je herstelt van een hardloopblessure?
Als hardlopers houden we van deze sport. En in onze gedachten wordt hardlopen vaak verheven tot een enigszins onfeilbare en mythische staat. Hardlopen kan niets fout doen. Het geeft ons kracht en verbetert onze geest en ons lichaam op een geweldige manier. Dat is absoluut waar.
Maar het is ook zo dat hardloopblessures verontrustend vaak voorkomen. Onderzoekers van Yale Medicine schatten zelfs dat minstens de helft van alle regelmatige hardlopers elk jaar te maken krijgt met een of andere blessure. Dus als je jarenlang blijft hardlopen, is de kans vrij groot dat je op de een of andere manier geblesseerd raakt.
De truc om te herstellen blijkt te zitten in het handhaven van een positieve houding. Het is eigenlijk al heel lang bekend dat dit de hersteltijd verbetert in allerlei situaties.
Verplaats je focus naar herstel
Als ik jou, of een andere hardloper, zou vragen wat je huidige doelen waren, zou je waarschijnlijk antwoorden met iets als “mijn kilometertempo verbeteren” of “een marathon voltooien”. Je weet wel, iets wat hardloper-achtigs. Maar bij het herstellen van een hardloopblessure ligt het net een beetje anders. Of dat zou in elk geval zo moeten zijn.
Stel je bijvoorbeeld voor dat je een overbelastingsblessure hebt zoals achillespeesontsteking, in het Engels ook wel bekend als “runner’s heel” (hardlopershiel). Net als andere veelvoorkomende hardloopblessures wordt deze specifieke situatie veroorzaakt door de herhaaldelijke en belastende handeling van het keer op keer met je voeten tegen de grond slaan. Je weet wel, wat we hardlopen noemen. Wat denk je dat er zou gebeuren als je door de pijn heen zou blijven hardlopen en je doelen van snellere, langere hardloopsessies zou nastreven? Het is duidelijk dat de zwelling niet beter zal worden. In plaats van vast te houden aan je normale focus, doelen en mentaliteit, is er daarom een verandering nodig. Bij het herstellen van een hardloopblessure is je nieuwe doel heel eenvoudig: herstellen.
Maar hoe logisch deze conclusie ook klinkt, het is wel waarmee veel hardlopers — inclusief ikzelf — vaak worstelen. Zelf had ik al vroeg in mijn hardloopcarrière een vervelende ervaring met een van de meest voorkomende hardloopblessures: scheenbeenirritatie. Oké, het is misschien geen bijzonder ernstig blessure, maar de impact op mijn hardlopen was enorm ontmoedigend. Als beginnende hardloper had ik hard gewerkt om mijn basis op te bouwen en snel vooruitgang te boeken. En toen begon ik de zeurende pijn te ontwikkelen die bij scheenbeenirritatie hoort. Toen ik er met de atletiekcoach over sprak, zei hij dat het gewoon scheenbeenirritatie was en niets om me zorgen over te maken. Dat bleek niet het allerbeste advies te zijn. Het advies van de coach was niet helemaal verkeerd, maar ook niet helemaal volledig.
Gewapend met de geruststelling dat ik alleen maar last had van scheenbeenirritatie, bleef ik mijn normale trainingsroutine volgen. En ik begon langzamer te worden. Niet alleen mijn snelheid nam af, maar ook mijn algehele uithoudingsvermogen. En ondertussen verdween de pijn in mijn scheenbenen niet. Wat was het probleem? Ik had geweigerd de nieuwe realiteit van mijn fysieke wereld te accepteren en probeerde te blijven vasthouden aan mijn bestaande doelen. Uiteindelijk moest ik een tijdlang volledig pauze nemen van het hardlopen, en dat bracht een grote verandering. In die tijd ging ik me op herstel richten. Mijn doelen begonnen te verschuiven: in plaats van alleen maar gericht te zijn op hardlopen, ging het nu veel meer om mijn flexibiliteit, evenwicht en pijnniveaus. Uiteindelijk verdween de pijn en kon ik weer gaan hardlopen, maar nu als een betere hardloper met meer geduld.
Als (of wanneer) je te maken krijgt met een hardloopblessure, bagatelliseer het dan niet en probeer er niet doorheen te bikkelen. Zie het in plaats daarvan als een nieuwe fase in je training en pas je denkwijze en doelen aan om de gelegenheid voor herstel te omarmen.
Crosstrainen om mobiel te blijven
Een van de manieren waarop deze verschuiving in denken zich kan uiten is door middel van crosstraining. Hardlopers gaan hardlopen en we hebben meestal niet de neiging om veel aan andere sportieve activiteiten te doen. Vergeet echter niet dat de meeste sportblessures worden geclassificeerd als overbelastingsblessures. Dit betekent dat de problemen rechtstreeks verband houden met de specifieke en herhaalde inspanning van het hardlopen. Vaak zijn deze blessures een duidelijke aanwijzing dat er iets ontbreekt in een ander aspect van je conditie, zoals kracht, evenwicht of mobiliteit.
Toen ik trainde voor mijn eerste officiële race, viel ik weer in de valkuil van overbelasting en kreeg ik een blessure. Deze keer was de boosdoener een verrekte kuit. Op basis van de eerdere ervaring wist ik dat er gewoon doorheen blijven hardlopen niet het antwoord was. Dat had ik in elk geval wel geleerd. Maar gewichtheffen, mijn andere favoriete training, hielp de situatie ook niet echt. Hefoefeningen die gericht waren op mijn kuiten leken het alleen maar erger te maken. De vraag was dus als volgt: Hoe kan ik doorgaan met cardiovasculaire training en mijn kuiten stimuleren om te genezen zonder ze extra te belasten?
Twee vormen van training leken de oplossing: fietsen en Pilates. Vanwege de manier waarop fietsen de belasting verdeelt, kon ik mijn duurtraining volhouden zonder mijn kuiten nog verder te overbelasten. Dit gaf me ook de kans om me te richten op andere spiergroepen die tijdens het hardlopen niet zo veel aandacht krijgen. Pilates gaf me de kans om aan mijn evenwicht en mobiliteit te werken in een omgeving met een lage impact. Nogmaals, toen de pijn in mijn kuiten afnam en ik weer aan het hardlopen was, waren mijn prestaties opmerkelijk verbeterd.
Hoewel een blessure frustrerend kan zijn, kan het je er dus ook aan herinneren dat je training op sommige gebieden tekortschiet. Fitness is immers een veelzijdig ding, en hoe geweldig hardlopen ook is, het is simpelweg niet gericht op al die aspecten van je training. Gebruik de hersteltijd van een blessure om te crosstrainen en je te concentreren op eventuele tekortkomingen die je in je training hebt ontdekt. Dit zal je niet alleen vooruithelpen in je algehele fitnesstraject, maar het voorkomt ook dat je wegzakt in de moedeloosheid die je anders zou voelen terwijl je een tijd niet kunt hardlopen.
Maak gebruik van een ondersteuningsnetwerk
Zoals hierboven al genoemd, zullen de meeste hardlopers tijdens hun sportcarrière met de een of andere blessure te maken krijgen. Dat is niet geweldig, maar het is wel de waarheid. En een van de gevolgen van een hardloopblessure is dat je je geïsoleerd kunt gaan voelen. Misschien ging je vroeger hardlopen met een groep en kun je dat gewoon niet meer vanwege de blessure. Of misschien heeft de blessure je van je stuk gebracht en voel je je niet langer jezelf, en ben je de motivatie kwijt om op te staan en iets te gaan doen. Hoe dan ook: de fysieke impact van hardlopen kan ook een mentale en emotionele invloed op je hebben. Het frustrerende is dat dit ook een soort vicieuze cirkel kan creëren waarin je je slecht voelt omdat je niet zo actief kunt zijn als vroeger, en je niet zo actief bent als vroeger omdat je je niet zo goed voelt.
Tijdens dergelijke sombere dagen kan een ondersteunende gemeenschap van familie en vrienden enorm waardevol zijn. En het is belangrijk om op te merken dat dit ondersteuningsnetwerk niet per se uit andere hardlopers hoeft te bestaan. Hardlopers die iets soortgelijks hebben meegemaakt, kunnen natuurlijk een goede bron van aanmoediging en advies zijn, maar dat is niet helemaal waar je community om draait. Het gaat er vooral om je uit je hoofd te halen en te voorkomen dat je gaat zwelgen. Alleen al in de buurt van andere mensen zijn kan je helpen positief te blijven terwijl je te maken hebt met een hardloopblessure.
Misschien ontdek je ook dat je vrienden je manieren aanreiken om te crosstrainen waar je anders misschien niet aan had gedacht. In periodes waarin ik bijvoorbeeld een tijd lang niet kon hardlopen, speelde ik veel ultimate frisbee met vrienden. Omdat dit informele wedstrijden waren en het een contactloze sport is, was dit een perfecte manier voor mij om actief en sociaal te blijven en tegelijkertijd het probleem niet te verergeren. Op dezelfde manier moest een vriend van mij met wie ik vaak ging hardlopen ook een tijdje pauze nemen, maar hij wilde ook niet in zijn eentje thuis zitten. Dus hij ging fietsen, terwijl ik rende. Hij verwees daarbij heel vaak naar de Rocky-films. Wandelen bood mijn vrienden en mij ook veel mogelijkheden om samen tijd door te brengen zonder het verergeren van overbelastingsblessures waarmee ik te maken zou kunnen krijgen.
Hoe dit ondersteuningsnetwerk er ook uitziet, het belangrijkste is dat je de drang weerstaat om volledig inactief te worden en jezelf te isoleren. Dat kan een reëel gevaar zijn als je hoort dat je een geblesseerd ledemaat of gewricht moet laten rusten. Let op: rust is niet hetzelfde als inactiviteit en herstel kan en moet actief zijn. Door actief te blijven en tijd door te brengen met familie en vrienden is het makkelijker om tijdens het herstel een positieve houding te blijven hebben.
Zet jezelf op het pad naar toekomstig succes
Als hardlopers zijn we onszelf voortdurend fysiek en mentaal aan het uitdagen. En hoewel we hierdoor op verschillende manieren kunnen verbeteren, kan het ons soms ook blootstellen aan het risico op blessures. Als je op een bepaald moment toch een blessure oploopt, besef dan dat dit bepaald niet het einde van je hardloopcarrière is. Bekijk de herstelperiode in plaats daarvan als gewoon een andere fase van je training. Neem die tijd om te crosstrainen en concentreer je op mogelijke hiaten in je gebruikelijke routine. Herstelperiodes kunnen ook een perfect moment zijn om je banden met je familie en vrienden te versterken. Deze stappen kunnen je helpen om positief te blijven, zelfs als je herstelt van een hardloopblessure.
Het advies van onze schrijver is uitsluitend bedoeld voor informatieve of algemene educatieve doeleinden. We raden je altijd aan om met je huisarts of andere zorgverlener te praten voordat je aanpassingen aanbrengt in je hardloop-, voedings- of fitnessroutines.
